Frank van Haaren (Topigs Norsvin) heeft scherp oog voor exterieur KI-beren

De baan van Frank van Haaren vergt flexibiliteit van hemzelf, zijn gezin en ook van anderen waar hij wat mee afspreekt. Zo moest het bankjesinterview een paar dagen worden verschoven. Maar deze ochtend zit hij fris achter zijn laptop met de telefoon aan zijn oor in de tuinkamer. Het ochtendzonnetje schijnt niet op de ramenpartij, dus maken een infraroodverwarming en bijzetkachel zijn werkruimte behaaglijk.

Na het interview zegt Van Haaren dat hij normaal gesproken al om 06.30 uur aan de slag gaat. 'Veel werkzaamheden verricht ik bij onze fokkers in de stal, zoals de exterieurbeoordeling en de selectie van KI-beren en gelten.'

Van Haaren begeleidt afnemers van varkensgenetica graag naar een hoger niveau en is dus veel onderweg. 'Ik wil files vermijden, ga vroeg op pad en kom meestal laat thuis. Omdat ik van mijn hobby mijn werk heb gemaakt, is veel uren maken geen probleem voor mij. Daar heb ik veel voor over en soms is het thuisfront de pineut of moet ik een afspraak wijken', vertelt hij.

'Wist je dat ik er een van een eeneiige tweeling ben?', begint Van Haaren zijn levensverhaal. Hij is een dorp verderop in Horssen geboren op een gemengd bedrijf met koeien en zeugen. Later specialiseerden zijn ouders zich in de varkenshouderij. 'Ik vind werken met varkens het mooiste wat er is, maar mijn broer en ik spraken af dat we nooit met zijn tweeën op het bedrijf zouden gaan werken. Mijn broer zette het voort en ik ben na een bijzondere stageperiode in 1992 bij Stamboek Noord begonnen als inspecteur.'

Aan die stage bij het selectiebedrijf Klarenbeek heeft Van Haaren mooie herinneringen. 'Daar is mijn interesse in het echt goed naar varkens kijken begonnen. Al pratend in de auto met mijn begeleider zei ik dat bepaalde varkens minder fraai beenwerk hadden, zoals knobbels en de stand van de poten. Hij vroeg van wie ik dat had gehoord. Van niemand, ik had dat zelf opgemerkt.'

Nu, 33 jaar later, is Van Haaren expert in het beoordelen van beren die bestemd zijn voor het leveren van sperma voor zowel de fokkerij als de vermeerdering. Hij komt bij fokkers die oog hebben voor hun dieren, begaan zijn bij de fokkerij en een varkenspassie hebben. Hij vindt het prachtig om met collega's in Nederland naar klanten te gaan, mee te kijken en ondersteuning te bieden. 'Van zulke bezoeken en het omgaan met varkenshouders leer ik steeds weer bij.'

Selectie TN Tempo-eindbeer

Trots is Van Haaren op het feit dat hij heeft bijgedragen aan de selectie van de TN Tempo-eindbeer, die zelfs in Duitsland en Denemarken voet aan de grond heeft gekregen. 'Vroeger had die een hogere vetbedekking, maar de moderne TN Tempo is aangepast en wordt ook in vleesrijkere markten zeer gewaardeerd.'

Dat hij nog steeds voor zijn eerste werkgever actief is, vindt hij logisch. 'Ik ben loyaal en trouw aan de coöperatieve organisatie met een boerenbestuur', benadrukt van Haaren. 'Stamboeken en andere fokkerijorganisaties gingen op in Topigs en later volgde de fusie met Norsvin. Er zijn grote veranderingen geweest en wereldwijd actief zijn heeft mij kansen geboden om mezelf te blijven ontwikkelen.'

Meertalig leren spreken

Van Haaren vond het tijdens zijn MAS-opleiding niet belangrijk om andere talen te leren. Dat ervaart hij nu als een gemis. 'In het begin van mijn werkzame leven ging ik met iemand mee naar buitenlandse fokbedrijven en liftte ik mee op zijn talenkennis. Maar steeds vaker moest ik alleen op pad en heb ik toch maar cursussen Duits, Engels en Frans gevolgd.'

Inmiddels heeft hij vanuit Topigs Norsvin zo'n 25 landen bezocht en kan hij zichzelf overal goed uitdrukken. 'Ik ben het zelfs leuk gaan vinden om mijn kennis te delen tijdens presentaties bij onder meer studieclubs.'

Werk is de rode draad in het leven van Van Haaren. Jaarlijks legt hij zo'n 55.000 zakelijke kilometers af met de auto en dan is hij veel handsfree aan het bellen. Opvallend is dat hij weinig sporen op de digitale snelweg achterlaat. 'Ik ben daar niet zo mee bezig.'

Ondanks zijn lange werkdagen om klanten maximaal te bedienen, maakt hij tijd voor zijn vrouw, gezin en hobby's. Zo zit hij in bestuur van de lokale voetbalclub, waar hij bijvoorbeeld voetbalkampen organiseert en jeugdtrainer was. 'Vroeger heb ik vijftien jaar in het eerste elftal gevoetbald. Nu klim ik liever op mijn racefiets, een liefhebberij die ik deel met mijn vrouw Masja. Of ik al heb gefietst met BIG Challenge? Nog niet!'